વાંદરા નું નામ ચટપટ‌ હતું. 

શિયાળામાં આકાશમાંથી જાણે આગ વરસી રહી હતી.

માણસો લાલ મરચાં ભેગાં કરી સળગાવીને બેઠા હતા. 

સૌ વાંદરા પોતપોતાની પૂંછડીઓથી પવન નાખવા લાગ્યા.

સુઘરીને જરાય ઠંડી લાગતી ન હતી.

ખટખટને સુઘરીની સલાહ ગમી.

બધા વાંદરા ઠંડીથી બચવા તેમની પૂંછડીઓ ઊંચી કરી મિનારા જેવું બનાવીને બેઠા હતા.

સુઘરી ના કહેવાથી વાંદરાભાઈ એ ઘર બનાવ્યું. 

સુઘરી સરસ ઘર બનાવે છે એટલે મને સુઘરી કહે છે.

ચટપટ સુઘરીબાઈએ વાંદરાઓની ચિંતા છોડી દીધી.